History of HTML

در سال 1990 ميلادي فيزيكداني به نام Tim Burners Lee روشي را ابداع نمود كه به وسيله آن, متون بر روي اينترنت از طريق اتصالهاي فوق متن, يا-Hypertext Markup Language - HTML منتقل مي شد. فوق متن در واقع متني است كه به صورت خطي و پشت سر هم ذخيره نشده و در واقع بين قسمتهاي مختلف صفحات حاوي متن , ارتباطات و اتصالات خاصي وجود دارد . زبان علامت گذاري فوق متن يا اچ تي ام ال نيز در واقع يك نوع زبان برنامه نويسي كامپيوتري است كه چگونگي قرار گرفتن و ارتباط بين متنها ,تصاوير و ساير عناصر موجود در يك صفحه را توضيح داده و در خود نگه مي دارد.
در واقع همين صفحات به هم پيوسته بودند كه وب جهاني يا WWW را بنا نهادند. امروزه صفحات اچ تي ام ال به عنوان رابط اصلي و استاندارد اينترنت مورد توافق همگان قرار گرفته اند. اين صفحات مي توانند علاوه بر نشان دادن متنهاي ساده , با تحت پوشش قرار دادن تصاوير گرافيكي, صداها و حتي ويدئو, يك برنامه محاوره اي و تعاملي كامل را در اينترنت بوجود آورند.

همانطور كه مي دانيد صفحات وب و اچ تي ام ال فقط در اينترنت يافت نمي شود بلكه امروزه شبكه هاي كامپيوتري بسياري از شركتهاي معتبر در سراسر دنيا از صفحات وب براي فراهم كردن اطلاعات تجاري و اقتصادي خود استفاده مي كنند. همچنين در ساخت و نمايش تبليغات تجاري در شبكه هاي تلويزيوني ويا بر روي CDها يا DVDهاي تبليغاتي مختلف ,امروزه اچ تي ام ال انتخاب اول مي باشد. بعلاوه شركت ماكروسافت نيز اچ تي ام ال را به صورت مستقيم در رابطهاي مختلف بزرگترين سيستم عامل دنيا يعني ويندوز قرار داده است .به عنوان مثال فايلها, پوشه ها و درايوهاي مختلف , همگي از طريق پيوندهاي اچ تي ام ال و به صورت رابط وب به نمايش گذاشته مي شوند.

XML درواقع مخفف كلمه Extensible Markup Language يا زبان علامت گذاري قابل توسعه مي باشد .در برنامه نويسي اچ تي ام ال ما از دستوراتي استفاده مي كنيم كه از قبل , در استانداردهاو قواعد دستوري آن زبان تعريف شده وكار مشخصي انجام ميدهند. در صورتي كه در زبان ايكس ام ال ما مي توانيم از دستوراتي با نامهاي اختصاصي كه توسط خودمان تعريف مي شوند,استفاده كنيم . برتري زبان XHTML كه ما به آن اچ تي ام ال توسعه يافته مي گوئيم, اين است كه چگونگي نشان دادن داده ها را در اختيار ما قرار داده در صورتي كه ايكس ام ال توانايي نحوه سازماندهي اين داده ها را در اختيار ما مي گذارد.

HTML توسط Tim Berners-Lee در خلال دهه 90 ميلادي همراه با گسترش وب، شکوفا شد. اين زبان توسط مرورگر Mosaic معروفيت خاصي پيدا کرد. در آن زمان HTML در چند مدل منتشر مي شد که آن بستگي داشت به سازنده فايل و انجمنهايي که در زمينه وب فعاليت داشتند.

در نوامبر 1995 نسخه HTML 2.0 گسترش يافت و بلافاصله در همان سال HTML 3.0 منتشر شد، ولي استقبالي از آن نشد. در سال 1996 انجمن W3C شروع به فعاليت بر روي نسخه اين زبان کرد که حاصل کار آنها در 14 ژانويه 1997 انتشار HTML 3.02 بود. اين نسخه توانست رضايت اکثريت را جلب کند چون هماهنگي بيشتري با مرورگرهاي مختلف در سيستمهاي عامل متفاوت داشت. در تمام نسخه هاي اين زبان ، سعي بر اين شده بود تا نظر کساني که در زمينه وب سرمايه گذاري کرده بودند جلب شود و برنامه هاي توليد شده براي وب بتوانند مدت طولاني تري قابل استفاده باشند. به همين منظور HTML براي اهداف گسترده تري ، در وب توسعه يافت تا در کليه سيستمهاي اطلاع رساني و الکترونيکي کوچک و بزرگ با بکار بردن گرافيک و رنگها، قابليت بهره برداري بيشتري داشته باشد.

در 18 دسامبر 1997 نسخه HTML 4.0 در وب منتشر شد و در همين بين شرکتهاي توليد کننده مرورگر وب يکسري مشخصات منحصر بخود را به اين نسخه اضافه کردند که قابل اجرا در مرورگرهاي ديگر نبود. بعضي از اين تغييرات در W3C مورد تاييد قرار گرفت اما بعضي ديگر نه. با تغييرات HTML مرورگرها مجبور به تغيير شدند تا با تحولات جديد سازگار شوند.
در تاريخ 24 آوريل 1998 در اين نسخه تجديد نظر شد و حاصل آن پيدايش HTML 4.01 بود که با کمي تغيير و رفع يکسري مشکلات، در W3C برسميت شناخته شد و اين انجمن استفاده از آنرا به توسعه دهندگان و طراحان وب ، توصيه کرد.
بطور کل مجموعه HTML 4 با قابليت استفاده از embeded objects, frames, scripting, style sheets و با کارآيي بالاتر جدولها و فرمها به وب معرفي شد، همچنين در اين نسخه توجه زيادي به افراد با توانايي کم شده بود تا اين افراد هم بتوانند از محيط وب استفاده کنند. اما مهمترين قدمي که در اين نسخه برداشته شد، پشتيباني HTML از زبانهايي بود که از راست به چپ نوشته ميشدند مانند زبان فارسي، که در اين نسخه با پذيرفتن استاندارد ISO 10646 به هدف بزرگ بين المللي شدن اين زبان نزديک شدند تا همه مردم دنيا در هر کجا و با هر زباني بتوانند اسناد HTML را منتقل کنند.

HTML 4.01 تفاوت کمي با نسخه اصلي خود يعني 4.0 دارد اما در عوض هماهنگي بيشتري با نسل جديد زبان وب يعني XHTML و نسل بعدي يعني XML دارد ، در اصل XHTML اساس و مقدمه XML است که براي هماهنگي و سازگاري HTML با XML منتشر شده است

HTML 4 زبان بسيار قوي است براي طراحان و سازندگان محصولات وب اما در آن توجهي به دستگاههاي اطلاع رساني و الکترونيکي کوچک با قدرت و حافظه کمتر نشده است ، به همين منظورW3C در 26 ژانويه 2000 اقدام به معرفي XHTML 1.0 کرد و در 19 دسامبر همان سال آنرا به رسميت شناخت و تاکيد به استفاده از اين نسخه کرد تا با بکارگيري ويژگيهايي که دارد دامنه استفاده از زبان محبوب HTML را گسترش دهد و مقدمات معرفي XML را فراهم کند.

HTML سر واژه‌ٔ Hyper Text Markup Language و به معنای «زبان نشانه‌گذاری اَبَرمتن» است (که البته برخی آن را «زبان علامت‌گذاری فرامتن» ترجمه کرده‌اند) ،
اچ‌تی‌ام‌ال، سنگِ ‌بنای وب است؛ یک زبان برای نشانه گذاری ابر متن که برای تدوین قالب و طراحی صفحه‌های وب به کار برده می‌شود. دستورالعملهای این زبان، برچسب (Tag) نام دارند که محتوای یک صفحهٔ وب، به وسیلهٔ آنها، نشانه‌گذاری شده و بدین‌ترتیب، نحوهٔ نمایش آن صفحه برای مرورگرهای وِب، توصیف می‌شود.
هر یک از برچسبهای اچ‌تی‌ام‌ال، معنا و مفهوم خاصی دارند و تأثیر مشخصی بر محتوا می‌گذارند؛ مثلاً برچسبهایی برای تغییر شکل ظاهری متن، نظیر درشت و ضخیم کردن یک کلمه یا برقراری پیوند (Link) به صفحات دیگر در اچ‌تی‌ام‌ال تعریف شده‌اند.
یک سند اچ‌تی‌ام‌ال، یک پرونده مبتنی بر متن (Text–based) است که معمولاً با پسوند .htm یا .html نامگذاری شده و محتویات آن از برچسبهای اچ‌تی‌ام‌ال تشکیل می‌شود. مرورگرهای وب، که قادر به درک و تفسیر برچسبهای اچ‌تی‌ام‌ال هستند، تک‌تک آنها را از داخل سند اچ‌تی‌ام‌ال خوانده و سپس محتوای آن صفحه را نمایان‌سازی (Render) می‌کنند.

اچ‌تی‌ام‌ال یک زبان برنامه‌نویسی نیست، بلکه زبانی برای نشانه‌گذاری ابرمتن است و اساساً برای ساختمندکردن اطلاعات و تفکیک اجزای منطقی یک نوشتار — نظیر عناوین، تصاویر، فهرستها، بندها و جداول — به کار می‌رود. از سوی دیگر، اچ‌تی‌ام‌ال را نباید به عنوان زبانی برای صفحه‌آرایی یا نقاشی صفحات وب به کار بُرد؛ این وظیفه اکنون بر دوش فناوریهای دیگری چون شیوه‌نامه‌های آبشاری است.
گفتنی است اچ‌تی‌ام‌ال شکلی از زبان دیگری بنام اس.جی.ام.ال است و «کنسرسیوم وب جهانگستر» آن را به عنوان استانداردی برای نشانه‌گذاری مستندات ابرمتنی برای عرضه در وب، تدوین کرده است.